Wrzosiec – Opis
Rośliny z rodziny wrzosowatych cieszą się niesłabnącą popularnością w ogrodach i uprawach balkonowych. Obok okazałych azalii i rododendronów, czy popularnych, jesiennych wrzosów spotkać można też mniej znane wrzośce.
Choć bardzo podobne do wrzosów, różnią się znacznie porą kwitnienia. Dekoracyjnymi, drobnymi kwiatami zebranymi w baldachogrona w odcieniach bieli, różu i fioletów, obsypują się one bowiem, już na przedwiośniu. Ich wymagania uprawowe nie odbiegają znacząco od tych, jakie mają kuzyni.
Wrzos a wrzosiec — podobieństwa i różnice
Wrzośce osiągają podobną wysokość jak kwitnące jesienią wrzosy — około 20 – 30 cm i podobnie jak ich krewniacy, tworzą gęste poduchy, w czasie kwitnienia zachwycające feerią barw. Oba gatunki wymagają żyznej, kwaśnej, próchnicznej ziemi. Jej pH nie powinno przekraczać wartości 4,5. Mają jednak spore wymagania co do podlewania — podłoże nie może być ani przesuszone, ani zbyt mokre.
W przeciwieństwie do wrzosów są też mało odporne na mrozy, więc już późną jesienią warto je okrywać tak, żeby bez szwanku przetrwały zimę. O ile z wrzosów uprawiany jest tylko jeden gatunek, u wrzośców jest ich do wyboru kilka. W sprzedaży spotkać można sadzonki gatunków takich jak:
- wrzosiec krwisty — kwitnie już od lutego
- wrzosiec darlejski
- wrzosiec rozpierzchły — zaczyna kwitnienie najpóźniej, bo wraz z wrzosami i stanowi kolorową ozdobę aż do pierwszych mrozów
- wrzosiec drzewiasty
- wrzosiec popielaty — wraz z tym Watsona, bagiennym i popielatym kwitną od lata do późnej jesieni
- wrzosiec Watsona
- wrzosiec bagienny
Spośród wymienionych gatunków wybierać można też z wielu odmian różniących się wysokością, pokrojem krzewinek i kolorem kwiatów. Te ostatnie również odróżniają wrzośce od wrzosów. Są nieco większe, dzwoneczkowate, a ich pręciki są dłuższe od płatków, co także odróżnia je od jesiennych kuzynów.
Spośród wszystkich wrzośców najczęściej uprawiany jest wrzosiec krwisty. Przyczyna jego popularności tkwi w tym, że jest najbardziej odporny na podwyższony odczyn podłoża i toleruje nawet gleby wapienne. Rośnie na nich słabiej i marnie kwitnie, ale nie ginie jak jego bardziej wymagający krewniacy.
Wrzośce w uprawie
Wszystkie gatunki wrzośców kochają światło. Najbardziej odpowiada im stanowisko słoneczne, choć tolerują półcień. Jednak przy niedoborach światła krzewinki mogą się wyciągać, tracąc zwarty pokrój i słabiej kwitnąć. Niższe gatunki i odmiany można z powodzeniem stosować jako rośliny okrywowe na gruntach kwaśnych.
Wszystkie służą też dotworzenia aranżowanych wrzosowisk, gdzie wraz z pierisami, hebe, azaliami, rododendronami i wrzosami tworzą kompozycje atrakcyjne przez cały rok i zmieniające się w zależności od sezonu. Podobnie jak pozostałe rośliny wrzosowate mają cienkie i delikatne korzenie, więc wymagają ściółkowania w celu ustabilizowania wilgotności gleby i ograniczenia rozwoju chwastów. W tym celu najlepiej używać mielonej kory sosnowej, która rozkładając się, zakwasza podłoże, co wrzoścom bardzo odpowiada.
Wrzosiec wymaga przycinania, żeby zachować ładny, zwarty pokrój i obficie kwitnąć. Zabieg przeprowadza się na przedwiośniu, lub w przypadku gatunków kwitnących od lutego, późną jesienią. Użyć należy ostrego, czystego sekatora, wykonując cięcie zawsze od środka rośliny na zewnątrz i tnąc gałązki pod skosem. Taka technika sprawia, że ranki szybko zasychają, a spływająca woda i sok nie pozostają na pędach, przyczyniając się do rozwoju chorób grzybowych. W przypadku wrzośców jest to szczególnie ważne, bo krzewinki są podatne na zakażenia szarą pleśnią.
Ciekawostki z życia wrzośców
Wrzosiec drzewiasty jest znanym i cenionym surowcem do wyrobu klasycznych fajek. Tworzy się je z twardego drewna pochodzącego z korzeni rośliny.
Rodzaj wrzosiec, kojarzony przede wszystkim z niewielkimi krzewinkami uprawianymi w ogrodach i w pojemnikach, liczy ponad 500 gatunków, wśród których spotkać można nawet kilkumetrowe drzewa. Łacińska nazwa rodzaju — Erica dała początek żeńskiemu imieniu, popularnemu w krajach anglosaskich. Panie noszące imię Erica nazywają się, po prostu wrzoścami.
Polecamy również:
Pisarz, biolog, człowiek wielu talentów. Ukończył politologię na Uniwersytecie Lubelskim, dodatkowo -hobbystycznie- studiuje biologię. Pasjonat owadów, ptaków, wszelkiej fauny. Nie pogardzi także pięknem flory! Choć pochodzi z dużego miasta, mówi o sobie “człowiek polskiej wsi”. Kontakt: [email protected]
